1/2 marathon Valencia volbracht!

01-11-2021 | 12:56

Goedemiddag donateurs, vrienden, familie en belangstellenden!

Het is alweer een week geleden dat ik met gezonde spanning door de straten van Valencia liep. Voor de mensen die nog nooit in Valencia geweest zijn, ga er eens een kijkje nemen. Deze stad heeft een prachtig historisch centrum, karakteristieke gezellig wijken, mooie parken, heerlijke paella en ander Spaans eten en om af te koelen kunt u op de fiets naar het strand. Wat mij betreft een stad die alles heeft. Nu schrijf ik geen reisblog natuurlijk, dus zal ik niet verder ingaan op wat deze stad verder allemaal te bieden heeft en waarom dit een goede optie is als u een citytrip wilt doen.

Waar jullie voornamelijk in geïnteresseerd zijn is natuurlijk die 1/2e marathon van Valencia waar ik al zo'n twee jaar geld voor in heb gezameld. Vorig jaar gooide COVID-19 roet in het eten, de 1/2e marathon werd een jaar uitgesteld. Een jaar extra om te trainen, geld in te zamelen, maar ook te revalideren van een forse enkelblessure na een val van mijn paard. Gelukkig kan het evenement anno 2021 wel door gaan! 

Wat betreft conditie wist ik dat ik wel goed zat. De afstand kon ik aan en ik wist ook dat ik dusdanig in vorm was dat ik vast en zeker ook een mooie tijd neer zou kunnen zetten. Dit uiteraard onder de ideale omstandigheden. Nu weet ik dat dit niet altijd even voor de hand liggend is als je diabetes type 1 (DT1). Er zijn ontzettend veel factoren die van invloed zijn op je bloedsuikerspiegel.

Ik ben een kleine week van tevoren al naar Valencia afgereisd. De grootste reden was wellicht wel om te kunnen genieten van een paar extra daagjes vrij. Een andere reden was ook om mijn lichaam te laten wennen aan het weer, leef ritme en de andere voeding. Dit allemaal heeft invloed op mijn bloedsuikerspiegel. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het niet veel scheelde of ik kon niet het vliegtuig in... Ik ben vrijwel nooit verkouden, maar uitgerekend twee dagen voordat ik naar Valencia zou afreizen, werd ik verkouden. Gelukkig tot tweemaal toe corona negatief! Dit gaf toch wel de nodige stress. Wat overigens ook mijn bloedglucosespiegel beïnvloedt!

De dagen voor de start knapte ik enorm op. Ik was nog wel wat hoesterig en legde mij erbij neer dat ik mogelijk niet mijn beste tijd zal rennen. Uiteindelijk ging het er ook om dat ik mijn 1/2e marathon zal volbrengen met stabiele bloedsuikers.

Gelukkig was de start in de ochtend om 9u. Ik kan mijn bloedsuikerspiegel namelijk beter stabiel houden wanneer ik vóór het ontbijt ga hardlopen. Mijn insuline pomp heb ik 2u van tevoren al op tijdelijke streefwaarde gezet. Dit houdt in dat hij gaat streven naar een glucose waarde van 8.3 mmol/l i.p.v. 6.3 mmol/l. Dit betekent dat hij minder insuline af gaat geven, waardoor ik minder kans heb om een hypo (te laag suiker) op ga lopen. Voor de start heb ik nog een knijpfruitje naar binnen gewerkt en daar ging ik met weet ik hoeveel duizenden mensen. Ik startte vrij achteraan waardoor ik de eerste 5km iets onder mijn tempo moest lopen. Slalommend probeerde ik de meeste hardlopers te passeren. Langs de weg stonden mensen aan te moedigen en verschillende brassbands ons moed in te trommelen. Echter na al 8 km voelden mijn benen zwaar, maar ik had toch nog niet zo lang geleden mijn glucose waarde gecontroleerd? Die was toen 10.3 mmol/l. Toch maar kijken. Daar was inderdaad mijn eerste hypo. 4.3 mmol/l met twee pijlen naar beneden. Een lichtelijke paniek probeerde mijn focus weg te halen. Dit was het dan, twee jaar getraind, ontzettend veel geld opgehaald en met nog 13 km voor mij al een hypo. De man met de hamer heeft vroeg toegeslagen. Gelukkig lukte het mij om rationeel te blijven. Stap 1, de hypo zo snel mogelijk corrigeren. De eerste vieze gel heb ik naar binnen gewerkt met aanvullend een blauw energie drankje wat door de organisatie werd uitgedeeld. Ik rende nog steeds door wetende dat ik mijn reserves nu al aan het opmaken was en dat het gevaarlijk is om met zulke glucose waarden door te sporten. Een aanslag op mijn lichaam. Mijn moeder had mij nog op het hart gedrukt dat ik niet zou door rennen met een ernstige hypo. Sorry, mem (Fries voor mama), dat advies heb ik genegeerd. Langzaam aan voelde ik de energie weer in mijn lichaam terugkomen. Mijn pomp bevestigde dat met een aantal pijlen omhoog. Na 11 km had ik mijn race weer terug! Ik kan dit! Ik ga de finish gewoon halen! 

Nog een glucose gel erin en zo'n energie drankje. Ik voelde dat ik kon gaan versnellen en rende nu gemiddeld onder de 5 min/km! Wilskracht, goede conditie en suiker is een goed recept voor succes. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, de warmte van de verblindende zonnestralen gaven mij energie en ik begon velen in te halen. Het voelde alsof niks mij meer kon stoppen en de energie oneindig was. Ik bleef mijn suikers in de gaten te houden die rond de 5.6 mmol/l zaten. Ik had ze voor de veiligheid liever wat hoger gezien, maar te laag waren ze in ieder geval niet. Nog een gel erin en door! 

3 km voor de finish rende een vrouw aan de andere kant van de weg met ook een glucose sensor op haar arm. Zij had net als ik DT1. Ik stak de weg over om te laten weten dat ze niet de enige was en stak mijn duim op: "You can do this!". Ze reageerde net zo enthousiast als ik wetende dat wij elkaar begrepen. Ik heb haar niet meer gezien na de finish, maar als ik haar zo zag rennen, zal ze het zeker gehaald hebben. Ze kan niet anders dan een doorzetter geweest zijn.

De laatste km heb ik een eindsprint gedaan. Al het beetje energie wat ik nog in mij had, heb ik eruit geperst. Wat ik ook doe, ik geef alles en dat heb ik gedaan.

Na 1 uur 49 minuten en 21 seconden met een bedrag van 2845 euro heb ik de finishlijn gepasseerd!

Mijn dank gaat uit naar iedereen die mij gesteund heeft in welke vorm dan ook, die gedoneerd heeft, mijn vriend die mij op heeft staan wachten bij de finish en mijn ouders die altijd voor mij klaar staan. Ontzettend bedankt iedereen! Jullie hebben geen idee hoeveel dit voor mij betekent. 

Laten we hopen dat we met deze actie weer een stapje dichterbij de genezing van diabetes type 1 komen.

 

Heel veel liefs,

 

Miranda